നാണിയമ്മൂമ്മ
ഒരു കഥ പറഞ്ഞു
കടലിനാദ്യം
മധുരമായിരുന്നൂത്രേ...!
പഞ്ചാരപ്പാല്പ്പായസം പോലെ...!
കഥയില്
ചോദ്യമില്ലാത്തതിനാല്
ഞാനൊന്നും ചോദിച്ചില്ല
ഒരാണും പെണ്ണും
സ്നേഹിച്ചു സ്നേഹിച്ച്
കൊതിതീരാതെ
ജീവിച്ചു ജീവിച്ചു
മതി വരാതെ
മല മുകളിലെ
ഇടയക്കുടിലില്
വസിച്ചിരുന്നു.!
മലയുച്ചിയില് നിന്ന്
നോക്കിയാല്
കടലറ്റം കാണാമെത്രേ.
കടല് കടന്നൊരു നാള്
വെളു വെളുത്തൊരു
ചൊക ചൊകന്നൊരു
തുടു തുടുത്തൊരു
മൊഞചന് വന്നു
ഉടലു കണ്ടുറക്കം മറന്നൊരു നാള്
ഇടയപ്പെണ്ണിറങ്ങി.
പൂഴി മണല് തിട്ടയില്
സര്പ്പങ്ങള്...!
ഇലഞ്ഞി മരച്ചോട്ടില്
ആട്ടിന് പറ്റത്തെ
നോക്കിയിരുന്നവന്
ഒറ്റയ്ക്കാണ് പെണ്ണെന്നോര്ത്ത്
ഓടിപ്പിടഞ്ഞ്
ചാടിക്കിതച്ച്
മല മുകളില്
നിന്ന് കിതച്ചപ്പോള്
താഴെ അങ്ങ് ....
ഇരുളില്....
ഇടയച്ചെറുക്കന്
കയ്യിലൊരു മഴുവുമായി
അവര്ക്ക് നേരെ ചീറിയില്ല..
അവന്
കടലിന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക്
നടന്നു കയറി...
കയ്യും വീശി...
ചിരിച്ചും കൊണ്ട്..
പിറ്റേന്ന്
കണ്ണുനീരെല്ലാം
ഒഴുകിപ്പരന്ന്
കടലാകെ കലങ്ങി..
അതിന്റെ പിറ്റേന്ന്
അവനൊരു
വലിയ തിമിംഗലമായി
മാറിയത്രെ..
അന്ന് മുതല്
അവന്
കരഞ്ഞു കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു
കടലില്
ഉപ്പു കൂടിക്കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു.
വെളുത്ത നിറമുള്ള
തുടുത്ത കവിളുള്ള
ഉറച്ച ശരീരമുള്ള
മൊഞ്ചന്മാര്
മൊഞ്ചുള്ള
വാക്കുകളുമായി
മലയായ മലയൊക്കെ
കുടിലായ കുടിലൊക്കെ
കറങ്ങി നടക്കുന്നു...