പനമരത്തേക്കുള്ള ബസ് യാത്ര

ആകാശത്തിനു 
കരച്ചില് പൊട്ടുന്ന
സമയത്താകും
മഴത്തണലില്‍
സ്നേഹം കാത്തു കിടക്കുന്നത്.

നോക്കി നോക്കിയിരിക്കെ
കരച്ചില്‍ച്ചിറകുകള്‍ 
മിന്നാമിനുങ്ങുകളായി
നൃത്തം വെക്കും.

ഒരാലിപ്പഴം 
മഴ വേരുകളില്‍ 
ഉമ്മ വെച്ച് 
ആകാശത്തെ 
തെറി പറയുന്നുണ്ടാകും.

എന്താണ് പെണ്ണെ 
എന്താണ് പൊന്നെ
എന്താണ് പ്രിയപ്പെട്ടവളെ....
പ്രണയത്തിന്‍റെ നാവുകളില്‍ 
പഴുതാരക്കുത്ത് പുളയുന്നു.

അന്നേരം 
മറ്റാരുമറിയാതെ 
ബസ്റ്റോപ്പ്‌ 
കടലായി മാറും.

കടലിലേക്ക് 
നൂറു നൂറു പുഴകളെ 
ചേര്‍ത്ത് വെച്ച് 
സ്നേഹത്തിന്‍റെ ബസ്സ്‌ വരും....

ബസ്സില്‍ നിറയെ സ്നേഹം 
അലകള്‍ നിറച്ച്
കമ്പികളില്‍ തട്ടിത്തടയും.

മുറുക്കാന്‍ പൊതികളില്‍ 
മുറുകെപ്പിടിച്ച് 
അഴിഞ്ഞു പോകുന്ന 
മുണ്ട് നേരെയാക്കുമ്പോള്‍ 
"മ്മടെ ബിവറേജ് പൂട്ടിയെടാ "ന്ന് 
എങ്ങലടിക്കും.

സാരല്ലാന്നു പറയുമ്പോ
നീയാരാടാ പുല്ലേന്ന്‍ 
കയ്യോങ്ങും.

തല കുനിച്ചിരുന്നൊരാള്‍
സീറ്റില്‍ നിന്നുയര്‍ന്ന്‍ 
നെടുനീളത്തില്‍ കവിത ചൊല്ലും.
കവിതയില്‍ നിറയെ നീയായിരിക്കും

നിന്‍റെ പേര് കേട്ട് 
ബസ്സ്‌ 
ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരിക്കെ 
വറ്റിപ്പോകും...

ഇവിടെയൊരു 
പുഴയുണ്ടായിരുന്നെന്ന്
ആളുകള്‍ 
പരസ്പരം നോക്കിയിരിക്കും

അപ്പോഴും
എന്‍റെയുള്ളില്‍ മാത്രം 
നീ ഒഴുകുന്നുണ്ടാകും.....