മഴ

ക്ലാവ് പിടിച്ച ഓര്‍മ്മകളില്‍
പുതു മണ്ണിന്‍റെ മണമൊളിപ്പിച്ച്
പെയ്തിറങ്ങുന്നു

ഓലക്കീറുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ
കുസൃതിക്കൈകള്‍ നീട്ടി
തൊട്ടു കളിക്കുന്നു

കുളിര്
തുന്നിളകിയ 
ഉടുപ്പുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ
കാളിച്ചയായി
കൊളുത്തി വലിക്കുന്നു

ഒഴുകിപ്പോയ
കടലാസു തോണികളില്‍
പുസ്തകത്താളിലെ മയില്‍ പീലികള്‍
ആകാശം കണ്ടപ്പോള്‍
കരള്‍ നൊന്തു കരയുന്നു

ചെമ്പരത്തിപ്പൂ ചതച്ച്
നിറം വരുത്തിയ ബോര്‍ഡില്‍
മാഷ്, വര്‍ണച്ചോക്കു കൊണ്ട്
കടല്‍ത്തിരയ്ക്ക്
ജീവന്‍ നല്‍കാന്‍ കൊതിക്കുന്നു

മഴ നനഞ്ഞു
വികൃതമായ
വരകള്‍ക്കിടയില്‍
മിഴിയുടക്കിപ്പോയ
പിന്‍ ബഞ്ചിലെ കോങ്കണ്ണൂള്ള പെണ്‍കുട്ടി
തികട്ടി വന്ന സ്വപ്നങ്ങളെ
ഛര്‍ദ്ധിച്ചു കളയുന്നു

ഉറങ്ങും മുമ്പേ തുറന്നു വച്ച
ഓര്‍മ്മകളുടെ ചെപ്പ് തുറന്നു
സ്വപ്നങ്ങളെയും കഴുകി
ശേഷിപ്പുകളില്ലാത്ത
പകലുകള്‍ ഒരുക്കുന്നു

കൈത്തോടുകളിലെ
കുഞ്ഞു നിലവിളികള്‍
കേള്‍ക്കാനായുമ്പോള്‍
പുതിയൊരു താളം പകര്‍ന്നു
പെയ്തൊടുങ്ങുന്നു

ഭീതിയുടെ
ശിരോ വസ്ത്രമൂരാതെ
കനത്ത കൈത്തലം കൊണ്ട്
സര്‍വ്വം തച്ചു തകര്‍ക്കുന്നു

ഒടുക്കം
ചെമ്മണ്ണില്‍
പുതഞ്ഞു കിടക്കുന്ന
കുഞ്ഞു ചെരുപ്പുകള്‍
ബാക്കിയാക്കി
മഴ, അജ്ഞാതനായ
ശത്രുവിനെ പോലെ
കൊലച്ചിരി ചിരിച്ചു
രംഗമൊഴിയുന്നു