വാക്കിനാല് തുന്നിയ
ശവക്കച്ചയില്
പൊതിഞ്ഞതോര്ക്കുന്നോ..?
മുറിവ് പറ്റിയ വിരലിനാല്
തലോടിയ സലോമി
ഇന്നെവിടെയാണ്..?
രാത്രിയുടെ നിശ്ശബ്ദതയില്
അവള് കിതച്ചു നേടിയ നോട്ടുകളില്
എന്റെ അന്നം...
നര വീണ സ്വപ്നങ്ങളുടെ
കാലം വീഴ്ത്തിയ തുളകളില്
വെയില് കയ്യുകള് പൊള്ളിക്കാന് വരുന്നു
സ്വപ്നാടനത്തിന്റെ അവസാനം
ഇറങ്ങിനടക്കുന്നത്
സെമിത്തേരിയിലേക്കായിരുന്നു
നീ തന്ന മുറിവുകളുടെ തുന്നലില്
വിരല് തൊട്ടാല് ചോര പൊടിയും.
സലോമിക്കറിയില്ലല്ലോ..!
ഇന്നലെ രാത്രി
പതിവുകാര് പൊയ്ക്കഴിഞ്ഞപ്പോള്
അവള് ഹൃദയം തുറക്കാന് പറഞ്ഞു.
ചീറ്റിയ രക്തത്തുള്ളികള് കണ്ട്
തുറിച്ച കണ്ണുകളോടെ മോഹലാസ്യപ്പെട്ടു .
എന്റെ ഓര്മ്മയ്ക്കായി
കള്ളിമുള്ച്ചെടി നട്ടുവളര്ത്തിയവളെക്കുറിച്ച്
ഞാനൊരു കവിതയെഴുതി.
അതിനാണ് ഇത്തവണ സമ്മാനം കിട്ടിയത്.
നാട് നിറയെ കാമുകിമാരുള്ള
കവി സുഹൃത്ത്
കള്ള് കലിപ്പിലെന്നെ തെറി വിളിച്ചു.
കഥ പറയാമെന്നു പറഞ്ഞ്
അയലത്തെ മിനിക്കുട്ടിയെ
അവന് കവിതകള് വായിച്ച് കേള്പ്പിച്ചു
ആറര വയസ്സിന്റെ ശരീരത്തിലേക്ക്
ആസക്തിയുടെ കണ്ണുകളാല്
അപഥ സഞ്ചാരം നടത്തി.
വേശ്യയുടെ അന്നത്തില്
പങ്കു പറ്റുന്നവന് ഞാന്
എങ്കിലും
അവളോടൊത്ത് ശയിക്കാറില്ല
വിശപ്പ് ശരീരത്തിന്റെതല്ല
ജീവനില് വിശക്കുന്നു..
.
അപ്പവും വീഞ്ഞും
എത്രയും മതിയാകില്ല വിശപ്പാറ്റുവാന്
അലച്ചിലില് നഷ്ടപ്പെട്ട
വന് കരകളെന്നില്
നഷ്ട ബോധമുണര്ത്തുന്നില്ല
എനിക്കാറടി മണ്ണ് മതി
അതിലൊതുങ്ങും !
വന് കരകളുടെ ബാഹുല്യം
എന്നെ ഞാനല്ലാതാക്കും...
അത് വേണ്ട...
ഞാന് ഞാനായി തന്നെ ഇരിക്കട്ടെ ...
ശവക്കച്ചയില്
പൊതിഞ്ഞതോര്ക്കുന്നോ..?
മുറിവ് പറ്റിയ വിരലിനാല്
തലോടിയ സലോമി
ഇന്നെവിടെയാണ്..?
രാത്രിയുടെ നിശ്ശബ്ദതയില്
അവള് കിതച്ചു നേടിയ നോട്ടുകളില്
എന്റെ അന്നം...
നര വീണ സ്വപ്നങ്ങളുടെ
കാലം വീഴ്ത്തിയ തുളകളില്
വെയില് കയ്യുകള് പൊള്ളിക്കാന് വരുന്നു
സ്വപ്നാടനത്തിന്റെ അവസാനം
ഇറങ്ങിനടക്കുന്നത്
സെമിത്തേരിയിലേക്കായിരുന്നു
നീ തന്ന മുറിവുകളുടെ തുന്നലില്
വിരല് തൊട്ടാല് ചോര പൊടിയും.
സലോമിക്കറിയില്ലല്ലോ..!
ഇന്നലെ രാത്രി
പതിവുകാര് പൊയ്ക്കഴിഞ്ഞപ്പോള്
അവള് ഹൃദയം തുറക്കാന് പറഞ്ഞു.
ചീറ്റിയ രക്തത്തുള്ളികള് കണ്ട്
തുറിച്ച കണ്ണുകളോടെ മോഹലാസ്യപ്പെട്ടു .
എന്റെ ഓര്മ്മയ്ക്കായി
കള്ളിമുള്ച്ചെടി നട്ടുവളര്ത്തിയവളെക്കുറിച്ച്
ഞാനൊരു കവിതയെഴുതി.
അതിനാണ് ഇത്തവണ സമ്മാനം കിട്ടിയത്.
നാട് നിറയെ കാമുകിമാരുള്ള
കവി സുഹൃത്ത്
കള്ള് കലിപ്പിലെന്നെ തെറി വിളിച്ചു.
കഥ പറയാമെന്നു പറഞ്ഞ്
അയലത്തെ മിനിക്കുട്ടിയെ
അവന് കവിതകള് വായിച്ച് കേള്പ്പിച്ചു
ആറര വയസ്സിന്റെ ശരീരത്തിലേക്ക്
ആസക്തിയുടെ കണ്ണുകളാല്
അപഥ സഞ്ചാരം നടത്തി.
വേശ്യയുടെ അന്നത്തില്
പങ്കു പറ്റുന്നവന് ഞാന്
എങ്കിലും
അവളോടൊത്ത് ശയിക്കാറില്ല
വിശപ്പ് ശരീരത്തിന്റെതല്ല
ജീവനില് വിശക്കുന്നു..
.
അപ്പവും വീഞ്ഞും
എത്രയും മതിയാകില്ല വിശപ്പാറ്റുവാന്
അലച്ചിലില് നഷ്ടപ്പെട്ട
വന് കരകളെന്നില്
നഷ്ട ബോധമുണര്ത്തുന്നില്ല
എനിക്കാറടി മണ്ണ് മതി
അതിലൊതുങ്ങും !
വന് കരകളുടെ ബാഹുല്യം
എന്നെ ഞാനല്ലാതാക്കും...
അത് വേണ്ട...
ഞാന് ഞാനായി തന്നെ ഇരിക്കട്ടെ ...