മഴ പെയ്യുന്നുണ്ട്

മഴ പെയ്യുന്നുണ്ട്
നനയുക
നനഞ്ഞു നനഞ്ഞ്
മഴയാവുക

എന്റെയുള്ളിലേക്ക് പെയ്യുക
കാട്ടുതീ പോലെ ആളിപ്പടരുന്ന
തീച്ചിന്തകളെ കെടുത്തിക്കളയുക

എനിക്കെന്നെ നഷ്ടമാകുന്നത്
എവിടെയാണ്...?
നീയും പോവുകയാണ്...!

എനിക്കറിയാം
അവസാനം
മൈല്‍ കുറ്റി പോലെ
ഞാനൊറ്റയ്ക്ക്
വഴിയരികില്‍ പകച്ചിരിക്കും

വഴിയാത്രക്കാര്‍
കൌതുകത്തോടെ
ആകാംക്ഷയോടെ
ഭീതിയോടെ
ഓര്‍മ്മകളോടെ
എന്നെ വായിക്കും
എന്നില്‍ നിന്നും
അവരിലേക്കുള്ള ദൂരമളക്കും

അന്നും നീയും ഞാനും തമ്മില്‍
ഇമകളുടെ അകലവും കാണില്ല

ഇനി നീയെന്നില്‍ പെയ്യരുത്
ഇനി നീ മഴയ്ക്കുള്ളതാണ്
നിന്റെ കാമുകനായ മഴ

ജനല്‍ തുറന്നിട്ട്‌
കൈനീട്ടിത്തൊടാറുള്ള
നിന്റെ മാത്രം മഴ

എനിക്കെന്നാണ്
മഴയാകാന്‍ കഴിയുക....?!
നിസ്സഹായതയുടെ വര്‍ഷകാലത്തില്‍
ഓര്‍മ്മകള്‍ ചോര്‍ന്നൊലിക്കുന്നു

ചുട്ടു പഴുത്ത ലോഹമാണ് ഞാന്‍
എനിക്കായി പെയ്യുന്നതിനെ
ബാഷ്പമാക്കിക്കളയുന്ന ക്രൂരന്‍...

വെന്തു വെന്ത് പാകം വരാതെ
നരകിക്കുന്നവന്‍
നരകത്തിന്റെ ഏഴാം കവാടം
തുറന്നവന്‍

ഒരിടിമിന്നലിനായാണ്
ഇനിയെന്റെ കാത്തിരിപ്പ്‌

പ്രത്യാശകള്‍ക്കു മേല്‍
ഞാന്‍ പോലുമറിയാതെ
അതെന്നില്‍ പതിക്കും
അതാണെന്റെ മുക്തി...